کسی که سخنانش نه راست است نه دروغ فیلسوف است.
کسی که راست و دروغ برای او یکی است چاپلوس است.
کسی که پول می گیرد تا دروغ بگوید دلال است.
کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد گدا است.
کسی که راست و دروغ را تشخیص می دهد قاضی است.
کسی که پول میگیرد تا راست و دروغ را بهتر نمایان سازد وکیل است.
کسی که با دروغ غربه است و جز راست نمی گوید بچه است.
کسی که به خودش هم دروغ می گوید متکبر است.
کسی که حتی دروغ خودش را باور می کند ابله است.
کسی که سخنان دروغش شیرین است شاعر است.
کسی که علی رغم میل باطنی خود دروغ می گوید همسر است.
کسی که اصلا دروغ نمیگود مرده است.!
کسی که دروغ می گوید و خودش هم نمی فهمد پر حرف است.
کسی که دروغ گفتنش را مصلحت آمیز عنوان می کند خوش خیال است.
کسی که مردم سخنان دروغ او را در برخی مواقع راست می پندارند
سیاستمدار است.
کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارن و به او می خندند دیوانه است.
منبع: وبلاگ نامه های خط خطی
نظـــــــر یـــادتـــــون نــــــره
صفحه قبل 1 صفحه بعد